Czym tak naprawdę w dzisiejszym świecie jest dziwactwo, czyli "IDIOTA" Fiodora Dostojewskiego

Kogo tak naprawdę w dzisiejszym świecie określamy mianem "idioty" czy "dziwaka" ? Jedni powiedzą, że idiota to osoba, której coś się pomieszało i  nie wie gdzie góra, a gdzie dół. Jeszcze inni stwierdzą, że idiota to ktoś, kto idąc podskakuje jak szalony. Niestety zauważyłam, że za dziwactwo ludzie zaczęli uważać po prostu bycie człowiekiem. Osoba dziwna to ta, która cieszy się z tego, że żyje, to taka która uśmiecha się do ludzi bez względu na to czy ich zna. Osoba dziwna to ktoś kto uważa, że w życiu powinno się kierować uczciwością i szczerością.  Przyznaj, ile razy uznałeś kogoś za dziwaka tylko dlatego, że się po prostu do ciebie uśmiechnął...

A może jest na odwrót? To tak naprawdę my zaczęliśmy dziwaczeć i już po prostu zapomnieliśmy jak to jest być człowiekiem? Pewna osoba powiedziała kiedyś : "Teraz, gdy już nauczyliśmy się latać w powietrzu jak ptaki, pływać pod wodą jak ryby, brakuje nam tylko jednego. Nauczyć się żyć na ziemi jak ludzie." 

To jest bardzo przykre. Zaczęliśmy myśleć jedynie o sobie. MOJE zyski, MOJE korzyści, MOJE problemy...  W tej chorej gonitwie za niczym, przestaliśmy zauważać innych wokół nas... "Najgorszym naszym grzechem nie jest nienawiść, ale obojętność, bo jest nieludzka."

No ale przecież są tacy, którzy nie troszczą się o siebie?! Którzy wierzą w jakieś dziwne ideały jak "dobroć" czy  "altruizm"! Zaraz, jak oni się nazywają... ? Aaa! Już pamiętam! To są idioci...

W powieści Fiodora Dostojewskiego nie znajdziemy zawiłych zagadek kryminalnych, czy pełnych uniesień historii miłosnych. Jest to dość prosta opowieść o księciu Myszkinie, który powraca do swojej ojczyzny Rosji ze Szwajcarii. Poznaje tam ludzi, którzy zaczynają mocno wpływać na jego życie. Musze przyznać że tytułowy idiota jest bardzo ciekawą postacią. Każdą sytuację poddaje swojej własnej analizie, dzięki czemu na wiele spraw możemy spojrzeć pod innym, nieznanym nam dotychczas kątem. Ludzie z jego otoczenia nie rozumieją sposobu w jaki książę postrzega świat, przez co nazywany jest idiotą... 
Jeden z bohaterów powieści mówi: 

" Na samą tylko pańską prostoduszność przyjemnie popatrzeć; przyjemnie z panem posiedzieć i porozmawiać; człowiek wie chociaż, że ma do czynienia z osobą wielce szlachetną. (...) Jednocześnie przeszywa Pan człowieka na wskroś jak strzała tą swoją głęboką psychologią, swoją obserwacją."

To prawda... Książę odkrywa przed kolejnymi bohaterami ich prawdziwe uczucia i emocje. Powoli zaczyna budzić w nich ludzki pierwiastek. Pokazuje im że płacz, smutek, ale także radość i miłość to nie są emocje, których należy się wstydzić. Łatwo można dostrzec, iż każda osoba, z którą Myszkin prowadzi dłuższą rozmowę, z czasem się zmienia. Zaczyna w inny sposób postrzegać siebie, a także zmieniają się jej poglądy na świat...

Możemy zauważyć że nawet sam Myszkin przechodzi pewnego rodzaju przemianę... 

Jeden z Bohaterów żegnając się z nim mówi: "Zaraz, zaraz, cicho; niech pan nic nie mówi; niech Pan czeka... Chcę popatrzeć w Pana oczy. Niech Pan tak stoi, będę patrzał. Pożegnam się z Człowiekiem..."

Zwróćmy uwagę, iż "człowiek" został napisany z dużej litery, co jeszcze bardziej podkreśla rolę księcia.

Polecam wam tę książkę z całego serca. Nie ukrywam, że jest ona przeznaczona dla "doświadczonych" moli książkowych. Nie jest łatwa i czasem, żeby ją zrozumieć trzeba się nieco bardziej zaangażować. Zachęcam was jednak do podjęcia wyzwania i przeczytania tej wspaniałej powieści. Na koniec wypisałam jeszcze dla was moje ulubione cytaty... Myślę, że niektóre naprawdę warto zapamiętać :)

     Kulturoholiczka :*                                                                                              

Ciekawe cytaty:

" Moje słowa nie odpowiadają moim myślom, a to poniża owe myśli."

"Tchórzem jest ten co się boi i ucieka, a kto się boi i nie ucieka ten jeszcze nie jest tchórzem."

"Chodzi o życie, o samo życie- o odkrywanie go, bezustanne i wieczne,a nie o fakt odkrycia..."

"Pokora stanowi ogromną potęgę."